تاریخ بروز رسانی فروردین 29, 1400 by

در مقاله آموزشی کمپ ترک اعتیاد جوانان مطلب قبلی اعتیاد و خانوده و برخورد نسبت به بیماری اعتیاد در ادامه چگونه از اعتیاد فرزندمان مطلع شویم؟با فردی که به تازگی اعتیاد پیدا کرده، چگونه رفتار کنیم؟تنبیه کردن، بستن فرزند به تخت، حبس وی در اتاق، بردن او به کمپ های اجباری، احساس عجز و بدبختی، متشنج کردن فضای خانه و… همگی اولین واکنش هایی است که سوی خانواده ها صورت می گیرد. این در حالی است که ما نیاز به واکنش دادن نداریم و در واقع ما باید به بیماری اعتیاد پاسخ دهیم. پاسخی بسیار منطقی و معقول که کمترین آسیب را به فرزندمان وارد کند.

با نوجوانی که به تازگی اعتیاد پیدا کرده، چگونه رفتار کنیم؟

در برخورد اول با نوجوان گرفتار اعتیاد، جلب اعتماد و حمایت عاطفی وی می باشد. ابدا و به هیچ وجه وی را مورد سرزنش قرار ندهید، زیرا که وی از بد بودن اوضاع خود به خوبی آگاه است و می داند که در چه مسیر اشتباهی قرار گرفته است. در این وضعیت نوجوان بسیار هراسناک است و با تجربه کمی که از این دنیا دارد، خود را در آخر راه می پندارد و اگر تنها کمی به وی فشار آورید، ممکن است او را به سوی خودکشی نیز سوق دهید. از این رو رفتار درست و اصولی در این شرایط بسیار کلیدی و حیاتی است.

در این وضعیت دو حالت رخ می دهد، یا اینکه نوجوان گرفتار اعتیاد خود به مصرف مواد مخدر اعتراف می کند و یا اینکه شما تصادفا متوجه این وضعیت خواهید شد. اگر وی خود به این امر اعتراف کند، در این صورت مشخص است که فرد از کرده خود پشیمان شده و اکنون به دنبال راه حل است. در این وضعیت خونسردی خود را حفظ کنید و سخنان دلگرم کننده و داشتن آینده ای روشن در صورت ترک کردن را به وی نشان دهید.

اعتیاد نوجوانان

اما اگر به صورت اتفاقی متوجه مصرف مواد مخدر از سوی فرزندتان شدید، هرگز به حالتی که شبیه به مچ گیری است با وی برخورد نکنید. زیرا در این صورت نوجوان گستاخ تر شده و ممکن است از روی لجبازی با شما هم که باشد، به مصرف خود ادامه دهد. بهترین نوع رفتار در این مواقع، مراجعه به یک روانشناس و مددکار است تا بتوانید با کمک وی رفتاری اصولی با فرزند تازه مبتلا شده به اعتیاد، داشته باشید

تاثیر اعتیاد والدین بر فرزندان

متاسفانه بررسی ها نشان داده است که اعتیاد یکی از والدین، تاثیر بسیاری بر اعتیاد فرزندان دارد. در دسترس بودن مواد مخدر، تزلزل خانواده ، عدم وجود حمایت از سوی والدین و برآورده نشدن نیاز های روحی و روانی کودک و… همگی عواملی هستند که سبب سوق دادن فرد به سوی مواد مخدر می شوند. این آسیب، زمانی بیشتر می گردد که مادر نیز به اعتیاد گرفتار بوده و رفتار های ناهنجار از خود نشان دهد.

متداول ترین مواد مخدر در میان نوجوانان

اکثر نوجوانان از روی کنجکاوی و یا مورد قبول واقع شدن در جمع دوستانشان به مصرف مواد مخدر می پردازند. معمولا سیگار، ماری جوانا، حشیش، مواد روانگردان و مواد مخدر از این قبیل، از اولین تجربه های یک نوجوان هستند. بعد از این است که کم کم فرد رو به مصرف مواد مخدر دیگری نظیر مورفین، تریاک و یا اعتیاد به شیشه می آورد.

چگونه فرزندم را از سیگار کشیدن منصرف کنم؟

سیگار کشیدن یکی از اولین تجربه های تمامی افراد معتاد است. در حقیقت می توان اقرار کرد که بیش از 98 درصد افراد معتاد، اعتیاد خود را از سیگار کشیدن آغاز کرده اند. متاسفانه از آنجایی که این نوع ماده مخدر به راحتی و به صورت قانونی در دسترس همگان قرار دارد، متقاعد کردن نوجوان از اینکه سیگار برای وی مضر است، بسیار سخت می گردد. در این مواقع باید حتما با یک روانشناس و یا مددکار صحبت کنید تا رفتار درست را به شما آموزش دهد و یا حتی وی را نزد او ببرید. در این فاصله شما می توانید دوستان وی و سر منشا گرایش به سیگار را در اطراف فرزند خود کشف کنید. دوستان او را، که تاثیر سوء بر رفتار فرزندتان دارند، شناسایی کنید و ارتباط آن ها را با فرزندتان قطع نمایید برای ترک اعتیاد سیگار اقدام نماید.

چه عواملی سبب گرایش نوجوانان به مواد مخدر می شود؟

عوامل بسیاری وجود دارد، که می تواند یک نوجوان را به سوی مصرف مواد مخدر سوق دهد. کنجکاوی برای مصرف، وجود تنش ها در خانواده، جدایی والدین، بیماری های روحی نظیر افسردگی، جلب توجه والدین، پذیرش از سوی جمع دوستان و…. می تواند محرکی برای مصرف مواد مخدر از سوی نوجوانان باشد.

معمولا این عادات رفتاری بیشتر به سوی والدین معطوف می شود. معمولا سرزنش کردن های مداوم، تحقیر شدن از سوی والدین، عدم وجود روابط عمیق میان والدین و فرزندان و… همگی از رفتار های ناهنجاری هستند که نوجوانان را به جمع های دوستانه وارد می کند. از آنجایی که این نوجوان دچار آسیب های روحی شدیدی است و اغلب این افراد دارای عزت نفس پایین و عدم توانایی نه گفتن می باشند، به راحتی تحت تاثیر محیط قرار گرفته و به مصرف مواد مخدر می پردازند.

پایان متن.

آقای رنجبر